Tytułowe pytanie zadają sobie zapewne tylko i wyłącznie przedstawiciele starszego pokolenia – rodzice i dziadkowie. Zdaje się, że dla dzieci odpowiedź na to pytanie jest jednoznaczna – przyjaciel. Niewątpliwie ze smartfonami udało nam się zaprzyjaźnić, nie wyobrażamy sobie już bez niego życia, jesteśmy cały czas on-line. Tego już nic nie zmieni. Co jednak zrobić, gdy nasza przyjaźń z telefonem komórkowym staje się nałogiem, uzależnieniem? Jak sprawdzić, czy to jeszcze przyjaźń, czy może już uzależnienie? W naszej szkole, w minionym roku szkolnym przeprowadziliśmy wśród uczniów badanie ankietowe dotyczące korzystania ze smartfonów. Na podstawie ankiet stwierdzono, że, zdecydowana większość uczniów zawsze ma lub stara się mieć przy sobie telefon komórkowy; połowa uczniów nie wyobraża sobie dłuższego wyjścia z domu bez telefonu komórkowego, odruchowo sięga po telefon w chwilach nudy (dodatkowo ostatnią czynnością przed snem  i pierwszą po przebudzeniu jest dla nich sięgnięcie po komórkę); uczniowie deklarują, że  nie zaniedbują obowiązków domowych i szkolnych przez nadmierne korzystanie z telefonu; co piąty uczeń stwierdza, że jego dobre samopoczucie jest uzależnione od tego, co się dzieje w sieci, ponad połowa uczniów przyznaje, że może nazwać siebie uzależnionym, gdyż trudno byłoby im funkcjonować bez telefonu. Nasze dzieci i młodzież  nie różnią się w tych kwestiach od swoich rówieśników w całej Polsce, co wynika z prowadzonych na ten temat badań naukowych. Co zatem zrobić żeby smartfon pozostał jedynie naszym przyjacielem? To zadanie na bieżący rok szkolny.

  Zachęcamy uczniów i rodziców do zapoznania się z informacjami znajdującymi się na szkolnej gazetce na górnym korytarzu oraz z grafikami zamieszczonymi poniżej – dzisiaj badania, w następnych artykułach i na zajęciach w klasie dowiecie się co robić, aby smartfon nie stał się naszym wrogiem.

 M. Stanek-Moś